Ogólnopolska Pielgrzymka KWC

 

 

      25 września jedenaście  osób z naszej diecezji, w większości członków Domowego Kościoła,  uczestniczyło w ogólnopolskiej pielgrzymce KWC. Tegoroczna pielgrzymka prowadziła do Niepokalanowa, miejsca szczególnie związanego  z tak ważną dla KWC postacią , jaką jest św. Maksymilian Maria Kolbe. Udaliśmy  się tam w raz z moderatorem  diecezjalnym Diakonii Wyzwolenia ks. Jerzym Frankiewiczem. Niepokalanów przywitał nas lekkim deszczykiem, który nie przeszkodził w zawiązaniu wspólnoty na placu wokół bazyliki. O godz. 11 rozpoczęła się Eucharystia, która zgromadziła liczne grupy pielgrzymkowe z całego kraju. Podczas procesji z darami składane były deklaracje KWC. Po zakończonej Mszy Św. wysłuchaliśmy konferencji o św. Maksymilianie Kolbe. Następnym punktem programu było wystąpienie  moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie ks. Marka Sędka na temat hasła roku Prawda-Krzyż-Wyzwolenie oraz konferencja krajowego moderatora KWC  ks. Jarosława Błażejaka o  Nowej Kulturze. W czasie  przeznaczonym na posiłek zajadaliśmy się ulubioną potrawą     ks. Jerzego tj. pizzą. Wszystkim bardzo smakowała. Ostatnim puntem pielgrzymki była Droga Krzyżowa przygotowana wg myśli  bł. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Rozważania te przeplatały poruszające  świadectwa członków KWC. Spotkanie zakończyło błogosławieństwo. Pięknym przeżyciem  tego dnia była  także chwila osobistej adoracji Pana Jezusa w Kaplicy Pokoju, gdzie punktem centralnym ołtarza jest naturalnej wielkości postać Maryi, a dwudziestocentymetrowa Hostia znajduje się pod Jej sercem. Przepiękna, poruszająca do głębi monstrancja.

Zakończyły się przeżycia duchowe, ale nie był to koniec naszych pielgrzymkowych wydarzeń. Nasza powrotna droga poprowadziła nas na warszawską starówkę, gdzie odbyliśmy spacer w blasku latarni, odwiedziliśmy niektóre świątynie, pląsaliśmy w rytm latynoskich rytmów, zjedliśmy lody i gofry. Niektórzy z nas nie byli w stolicy od bardzo dawna, tym większa była radość i wdzięczność  za taką możliwość. Powróciliśmy do domu nieco zmęczeni, lecz wdzięczni Panu Bogu za wszystko, co dla nas przygotował i w czym dane było nam  uczestniczyć. Był to kolejny dzień, który dał nam Pan. Piękny dzień bogaty w duchowe przeżycia, radowanie się wspólnotą i bliskością naszych przyjaciół. Bogu niech będą dzięki!